Παρά το γεγονός ότι η επιβίωση των πρόωρων νεογνών έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ο πρόωρος τοκετός αποτελεί μια σημαντική αιτία νεογνικής νοσηρότητας και θνητότητας. Κάποια νεογνά αντιμετωπίζουν προβλήματα που οφείλονται στην ανωριμότητα των πνευμόνων τους, προβλήματα σίτισης, λοιμώξεις, προβλήματα από το γαστρεντερικό αλλά και νευροαναπτυξιακή καθυστέρηση.  Γι’ αυτό το λόγο οι περισσότερες προσπάθειες έχουν επικεντρωθεί στην πρόβλεψη των πρόωρων τοκετών καθώς και στην αντιμετώπισή τους.

Ο πρόωρος τοκετός μπορεί να συμβεί, είτε αυτόματα, είτε να προκληθεί για κάποιο σοβαρό μαιευτικό λόγο. Κάποιες φορές μπορεί να οφείλεται σε πρόωρη ρήξη των υμένων. Μέσα στον αμνιακό σάκο το έμβρυο περιβάλλεται από υγρό το οποίο ονομάζεται αμνιακό υγρό. Συνήθως έχουμε ρήξη των υμένων, δηλαδή «σπάνε τα νερά», λίγο πριν ή μετά την έναρξη του τοκετού. Αν αυτό συμβεί πριν από την 37^η εβδομάδα κύησης τότε έχουμε πρόωρη ρήξη των υμένων, το οποίο συμβαίνει σε περίπου 3% των κυήσεων και ευθύνεται για το ένα τρίτο περίπου των πρόωρων τοκετών. Η πρόωρη ρήξη των υμένων δε συνοδεύεται πάντα από πρόωρο τοκετό στον οποίο έχουμε απαραίτητα συσπάσεις, οι οποίες οδηγούν σε διαστολή του τραχήλου της μήτρας. Είναι σημαντικό να γίνεται έγκαιρα εκτίμηση από τον μαιευτήρα με καρδιοτοκογράφημα, υπερηχογράφημα ώστε να εκτιμήσουμε την ποσότητα του αμνιακού υγρού αλλά και κολπική εξέταση για να επιβεβαιώσουμε την ρήξη των υμένων.

Αφού διαπιστωθεί επαπειλούμενος πρόωρος τοκετός υπάρχουν κάποιες παρεμβάσεις που μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξή του και να βελτιώσουν το περιγεννητικό αποτέλεσμα. Μια τέτοια παρέμβαση είναι η χορήγηση κορτικοστεροειδών για την ωρίμανση των πνευμόνων των εμβρύων. Συνολικά η αντιμετώπιση του πρόωρου τοκετού θα εξαρτηθεί τόσο από την κατάσταση της μητέρας, όσο και από την κατάσταση του εμβρύου, προσπαθώντας να κερδίσουμε χρόνο ώστε το έμβρυο να ωριμάσει περισσότερο.

Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί η μέτρηση του μήκους του τραχήλου της μήτρας κατά το υπερηχογράφημα β’ επιπέδου ώστε να προβλέψουμε την πιθανότητα πρόωρου τοκετού. Ωστόσο, οι στρατηγικές πρόβλεψης της πιθανότητας πρόωρου τοκετού έχουν αξία μόνο όταν υπάρχουν οι κατάλληλες στρατηγικές ώστε να βελτιωθεί η έκβαση. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι, η  χορήγηση προγεστερόνης σε εγκύους χωρίς παράγοντες κινδύνου για πρόωρο τοκετό αλλά που ανιχνεύονται να έχουν κοντό τράχηλο, μειώνει πολύ την πιθανότητα πρόωρου τοκετού.